7.

Rozmowa nocą siedząc na parapecie. Brakowało tego w tych zabieganych dniach. Proszę, obiecaj, że to znów będzie codzienność... Chciałam Cię o coś spytać, lecz zrezygnowałam. Stchórzyłam. Bo przecież nie jesteśmy swoją własnością...możemy robić wszystko. Znów mała prośba - róbmy to wszystko razem, nic innego się nie liczy. Postawiłam betonową ścianę, lecz ją zburzyłeś. Stawiałam mur z metalowych prętów, lecz je wygiąłeś. Resztkami sił zdołałam zrobić płot, już małowytrzymały, z furtką. Gdybyś tylko zechciał ją otworzyć...



Przeraziły Cię uczucia tak intensywne, ale podane na dłoni. Szybko odbiegłeś od płotu kilka razy się oglądając. Może kiedyś wrócisz, jak będziesz gotowy. Poczekam.