78.

koncart udany, lecz nie zdołał na tyle mnie rozweselić, żebym zapomniała. Dawkujesz mi siebie. Jak lek na przetrwanie rozłąki i westchnień. Już nie mam cię prawie, bo giniesz a chciałbym cię więcej i więcej. I boisz się dotknąć, dotykasz ze wstrętem. Rozrasta się we mnie, aż pęknę, aż pęknę. Rozrasta się nienasycenie. Przyszpilony jakimś nieostrożnym gestem. Rozkroiłem serce, zapomniałem, kim jestem. I tylko wiem, że bez ciebie nigdy więcej nic nie będzie. przeżywam to samo, co Roguc i może to jakoś na mnie wpłynie i zdołam wyrażać swoje uczucia tak samo pięknie jak on. odcięłam się od Ciebie zupełnie, co wcale nie znaczy, że nie tęsknie. że nie kocham. że przestałam przez Ciebie płakać. noc stała się zabójcza dla mojego chwilowego dobrego humoru. kolejne godziny bez wieści, powoli się przyzwyczajam, że jestem Ci obojętna. powoli usuwam się z drogi. powoli złudzenie przechodzi. sen z oczu.